In de Islam is de vrijdag de belangerijkste dag van aanbidden (vrijdaggebed) (vrijdagmoskee)

Aanbidding is het bewijzen van (goddelijke) eer aan god of wat als goddelijk wordt beschouwd. Hierbij horen vaak rituele handelingen, zoals buigen, knielen, zich ter aarde werpen of het hoofd ontbloten of juist bedekken.

In oude en primitieve godsdiensten kan deze verering vele vormen aannemen. In polytheïstische  godsdiensten vindt men vele aanbiddingsvoorwerpen

vrijdaggebed is binnen de islam de salat op vrijdag dat normaliter ten tijde van het dhuhr-gebed wordt verricht.

In vroegere tijden werd dit gebed in één moskee in een dorp of stad gehouden. Deze moskee werd dan ook de vrijdagmoskee of masdjid al-djami genoemd. Naarmate de islam zich verspreidde en hoe groter de nederzettingen en steden werden, des te noodzakelijker werd het om voor iedere wijk een moskee te bouwen.

Bij het binnentreden van de moskee verrichten moslims, afhankelijk van de madhhad, meestal twee raka'at. Voor het eigenlijke begin van de salat betreedt de imam of een ander goed onderlegd persoon de minbar en spreekt als khatib de khutbah uit. In veel islamitische landen wordt eveneens de zegen over de huidige machthebbers afgeroepen. Tijdens het vrijdaggebed zijn in sommige landen alle winkels, kantoren en bedrijven gesloten tot aan het einde van de gebedsdienst.

Vrijdagmoskee In iedere stad waar een moslimgemeenschap aanwezig is dient volgens de islamitische wet één moskee als vrijdagmoskee te worden aangewezen. Het vrijdaggebed, een verplicht gebed onder bepaalde condities, wordt op vrijdagmiddag in deze moskee verricht. Daarnaast wordt een preek (khutbad) gehouden.

Indien de gemeenschap te groot is voor één moskee kan er ook een tweede moskee gebruikt worden. In veel niet-islamitische landen heeft iedere gemeenschap een eigen vrijdagmoskee. Zo zullen bijvoorbeeld Marokkanen naar een moskee gaan waar in het Arabisch gepreekt wordt, terwijl Turken uit diezelfde stad een moskee bezoeken waar de preek in het Turks gehouden wordt.